حَدَّثَنِی إِسْحَاقُ بْنُ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى بْنِ زَیْدِ بْنِ عَلِیٍّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ یَقُولُ: «إِنَّمَا سُمِّیَتْ فَاطِمَةُ مُحَدَّثَةً لِأَنَّ الْمَلَائِکَةَ کَانَتْ تَهْبِطُ مِنَ السَّمَاءِ فَتُنَادِیهَا کَمَا تُنَادِی مَرْیَمَ بِنْتَ عِمْرَانَ فَتَقُولُ یَا فَاطِمَةُ: اللَّهُ ﴿اصْطَفاکِ وَ طَهَّرَکِ وَ اصْطَفاکِ عَلى نِساءِ الْعالَمِینَ﴾(آل عمران:۴۲) یَا فَاطِمَةُ: ﴿اقْنُتِی لِرَبِّکِ وَ اسْجُدِی وَ ارْکَعِی مَعَ الرَّاکِعِینَ﴾ (آل عمران:۴۳) فَتُحَدِّثُهُمْ وَ یُحَدِّثُونَهَا فَقَالَتْ لَهُمْ ذَاتَ لَیْلَةٍ: ألَیْسَتِ الْمُفَضَّلَةُ عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِینَ مَرْیَمَ بِنْتَ عِمْرَانَ؟ فَقَالُوا: إِنَّ مَرْیَمَ کَانَتْ سَیِّدَةَ نِسَاءِ عَالَمِهَا وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَکِ سَیِّدَةَ نِسَاءِ عَالَمِکِ وَ عَالَمِهَا وَ سَیِّدَةَ نِسَاءِ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ.»
ترجمه:
اسحاق بن جعفر مىگوید: از امام صادق(علیه السلام) شنیدم که مىفرمودند: فاطمه(علیها السلام) را به این دلیل «محدَّثه» نامیدند که فرشتگان از آسمان فرود مىآمدند و آن حضرت را مىخواندند همان طورى که مریم دختر عمران(علیها السلام) را صدا مىزدند، بارى فرشتگان مىگفتند: اى فاطمه(علیها السلام) خدا تو را برگزید و پاکیزهات نمود و بر تمام زنان عالم اختیارت کرد، اى فاطمه(علیها السلام) پروردگارت را فرمان‌بردار باش و سجدهاش نما و با رکوعکنندگان رکوع کن و بدین ترتیب حضرت با آنها سخن مىگفت و آنها نیز با فاطمه(علیها السلام) سخن مىگفتند. شبى فاطمه(علیها السلام) به فرشتگان فرمود: مگر آنکه بر تمام زنان عالم برتری دارد مریم دختر عمران(علیها السلام) نیست؟
فرشتگان عرضه داشتند: مریم بانو و سرور زنان عالَم[زمان] خودش بود و خداوند عزّ و جلّ تو را بانو و سرور زنان عالَم خودت و عالَم مریم(علیها السلام) و سرور تمام زنان [عالم هستى] از اوّلین و آخرین قرار داده است.
منابع:
علل الشرائع، شیخ صدوق، ج۱، ص۱۸۲؛ دلائل الامامة، محمد بن جریر طبری (شیعی)، ص۸۰- ۸۱ و ص۱۵۲؛ درّ النظیم، یوسف بن حاتم شامی، ص۴۵۶؛ تأویل الآیات، سید شرف الدین استر آبادی، ج۱، ص۱۱۱؛ بحار الأنوار،علامه مجلسی، ج۱۴، ص۲۰۶ و ج۴۳، ص۷۸.
همچنین:«قَالَ[مُحَمَّدُ بْنُ أَبِی بَکْرٍ] … فَاطِمَةُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ کَانَتْ مُحَدَّثَةً وَ لَمْ تَکُنْ نَبِیَّة». کتاب سلیم، سلیم بن قیس، ص۳۵۱؛ بصائر الدرجات، صفار، ص۳۹۲؛ علل الشرایع، شیخ صدوق، ج۱، ص۱۸۲؛ اختصاص، شیخ مفید، ص۳۲۹؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۱۵؛ کشف الغمه، اربلی، ج۲، ص۹۶؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، ج۳۰، ص۱۳۲ و ، ج۴۳، ص۷۹.
برگرفته از سایت علمی‌تخصصی حضرت فاطمه زهرا(س)