فاطمه الزهرا

عَنْ عَائِشَةَ أَنَّهَا قَالَتْ‏: «کَانَتْ [فاطمةُ] إِذَا دَخَلَتْ عَلَیْهِ [صلی الله علیه و آله] رَحَّبَ بِهَا وَ قَامَ إِلَیْهَا فَأَخَذَ بِیَدِهَا فَقَبَّلَهَا‏ وَ أَجْلَسَهَا فِی مَجْلِسِهِ وَ کَانَ إِذَا دَخَلَ عَلَیْهَا رَحَّبَتْ بِهِ وَ قَامَتْ إِلَیْهِ فَأَخَذَتْ بِیَدِهِ فَقَبَّلَتْهُ وَ أَجْلَسَتْهُ فِی‏ مَجْلِسِهَا».

ترجمه:

از عایشه چنین نقل شده است که: هرگاه فاطمه(علیهاالسلام) به حضور پیامبر(صلی الله علیه و آله) مى‏آمد رسول خدا (صلی الله علیه و آله) او را خوش آمد می‌گفت و [به احترام او] می‌ایستاد و به سوی آن حضرت(علیهاالسلام) می‌رفت و دستان او را می‌گرفت و او را می‌بوسید و او را در جاى خود مى‏نشانید و هرگاه پیامبر(صلی الله علیه و آله) نزد فاطمه(علیهاالسلام) مى‏رفت، حضرت فاطمه(علیهاالسلام) به پدر، خوش آمد می‌گفت و بر می‌خاست و به سوی ایشان می‌رفت و دست حضرت را می‌گرفت و او را مى‏بوسید و در جای خود می‌نشانید.

منابع:
أمالی، شیخ طوسی، ص۴۰۰؛ بشارة المصطفى، طبری، ص۳۸۹؛ حلیة الأبرار، علامه بحرانی، ج۱، ص۱۸۸:(با کمی‌اختلاف)؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۲۵.
منابع اهل تسنن: سنن أبی داود، ابن الأشعث سجستانی، ج۲، ص۵۲۲؛ سنن الکبرى، نسائی، ج۵، ص۳۹۲؛ مستدرک، حاکم نیشابوری، ج۳، ص۱۵۴ (حاکم گوید: هذا حدیث صحیح على شرط الشیخین و لم یخرجا.) و (تعلیق الذهبی فی التلخیص : بل صحیح)؛ سنن الکبرى، بیهقی، ج۷، ص۱۰۱؛ مقتل الحسین، خوارزمی، ج۱، ص۹۳؛ ینابیع الموده، قندوزی، ج۲، ص۵۵.

همچنین: رَوَوْا عَنْ عَائِشَةَ: «أَنَّ فَاطِمَةَ کَانَتْ إِذَا دَخَلَتْ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ قَامَ لَهَا مِنْ مَجْلِسِهِ وَ قَبَّلَ رَأْسَهَا وَ أَجْلَسَهَا مَجْلِسَهُ وَ إِذَا جَاءَ إِلَیْهَا لَقِیَتْهُ وَ قَبَّلَ کُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا صَاحِبَهُ وَ جَلَسَا مَعاً.» از عایشه روایت کرده‏اند که گفت: هر گاه فاطمه نزد پیامبر مى‏آمد پیامبر از جاى خود بر می‌خاست و سر فاطمه را مى‏بوسید و او را در جاى خود مى‏نشانید و هر گاه رسول خدا نزد فاطمه مى‏رفت و فاطمه آن حضرت را ملاقات می‌کرد یک‌دیگر را مى‏بوسیدند و با یک‌دیگر مى‏نشستند. إعلام الورى، شیخ طبرسی، ج۱، ص۲۹۶؛ مناقب آل أبی طالب، ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۱۳؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۴۰.

و همچنین: أَبُو ثَعْلَبَةَ الْخُشَّنِیُّ قَالَ‏: «کَانَ رَسُولُ اللَّهِ إِذَا قَدِمَ مِنْ سَفَرِهِ یَدْخُلُ عَلَى فَاطِمَةَ فَدَخَلَ عَلَیْهَا فَقَامَتْ إِلَیْهِ وَ اعْتَنَقَتْهُ وَ قَبَّلَتْ بَیْنَ عَیْنَیْهِ‏.»؛ ابو ثعلبه خُشنى گوید: هر گاه رسول خدا از مسافرتى بازمى‏گشت [ابتدا] به نزد [دخترش] فاطمه مى‏رفت، پیامبر وارد مى‏شد و فاطمه بر مى‏خاست و به سوی آن حضرت ‌می‌رفت معانقه مى‏کرد و میان دو چشم ایشان را مى‏بوسید. مناقب آل أبی طالب، ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۱۲؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۴۰.

و همچنین: «عَنْ عَائِشَة و عِکْرِمَة: کَانَ [إنّ] النَّبِیُّ [رسول اللّٰه] صَلَّى‏ اللَّهُ‏ عَلَیْهِ‏ وَ آلِهِ‏ إِذَا قدم مِنْ‏ مَغَازِیهِ‏ قَبَّلَ فَاطِمَةَ»؛ عایشه و عکرمه گویند: هر گاه رسول خدا از غزواتش باز مى‏گشت به دیدن فاطمه مى‏آمد و او را مى‏بوسید. مناقب آل أبی طالب، ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۱۲؛ بحار الأنوار، ج۳۷، ص۷۰.
منابع اهل تسنن: مصنف، ابن أبی شیبة کوفی، ج۳، ص۴۶۰؛ ذخائر العقبى، محب طبری، ص۳۶ (طبری، با این اختلاف نقل کرده: إنّ النبی کان إذا جاء من مغزاه قبّل فاطمة)؛ ینابیع المودة، قندوزی، ج۲، ص۱۳۱ (عبارت قندوزی: إن النبی صلى اللّٰه علیه و آله و سلم کان إذا جاء من سفر قبّل فاطمة).

و همچنین: «کَانَ النَّبِیُّ صَلَّى‏ اللَّهُ‏ عَلَیْهِ‏ وَ آلِهِ‏ إِذَا رَجَعَ مِنْ‏ مَغَازِیهِ‏ بَدَأَ بِفَاطِمَةَ فَقَبَّلَها» مناقب امام أمیرالمؤمنین، محمد بن سلیمان کوفی، ج۲، ص۱۹۶.
و به همین مضمون در منابع اهل تسنن: آحاد و مثانی، ضحاک، ج۵، ص۳۵۹؛ صحیح ابن حبان، ج۲، ص۴۷۰؛ مقتل الحسین، خوارزمی، ج۱، ص۹۶؛ نظم درر السمطین، زرندی، ص۱۷۷ ؛ موارد الظمآن، هیثمی، ج۸، ص۲۳۱ و ص۲۳۳.

برگرفته از سایت علمی‌تخصصی حضرت فاطمه زهرا(س)

فاطمه زهرا

Let's block ads! (Why?)